نحوه شکار شاهین

مقدمه

مجله گناوه سایت در تلاش و کوشش است تا بهترین مطالب را برای شما عزیزان گردآوری کند. ما در این مقاله به برسی نحوه شکار شاهین (بحری) و همچنین آموزش تله گذاری پرندگان قیمتی پرداخته ایم.

توجه : این مقاله صرفا جهت ارائه مطالب برای کسب اگاهی میباشد و نه برای انجام امور غیر اخلاقی، در غیر این صورت مسئولیتی بر عهده گناوه سایت نمی باشد.

نحوه شکار شاهین ( بحری ) bahrei

نحوه شکار شاهین: شاهین یا به زبان محلی بحری را به وسیله ی کمینگاهی به نام کوخَت ( Kuxat ) شکار می کنند.
کوخت را به صورت شمال و جنوب در زمین ایجاد می کنند که مساحت تقریبی آن عرض یک متر و طول ۲ الی ۳ متر است. قسمتی از کوخت را شاه نشین تشکیل داده است. که روی آن را سروکه ( Sarukeh ) پوشانده است. در اطراف سروکه روی دایره هایی ( چشوک ) به قطر ۱۰ سانتیمتر ایجاد کرده اند که تقریبا ۷ الی ۸ چشوک است.

نحوه ایجاد تله سروکه

نحوه شکار شاهین :در گذشته سروکه را با گِل پخته یا گچ درست می کردند ولی امروزه برای راحتی کار خود با میلگرد به صورت نیم دایره و اطراف آن را با گونی می پوشانند و سقف کوخَت را با چوب و نایلون درست می کنند و سپس برای جلوگیری از ریزش آب درون کوخت و نیز برای استتار کوخت، روی نایلون خاک میریزند تا هم شکل تپه های اطراف شود . در کوخت را با چوب نخل و گز درست می کنند زیرا پرندگان شکاری از اشیاء طبیعی هراسی ندارند. چون معمولا دو نفر در کوخت به سر می برند در انتهای کوخت و کمی پایین تر از شاه نشین جایی کوچک و محقر ایجاد کنند می شود تا نفر دوم استراحت کند. در سه طرف سروکه ( جلو، راست و چپ ) روی سطح زمین سوراخ هایی کوچک ایجاد می کنند تا طناب دام کبوتر و بودوار ( Bodvar ) از آن رد شود.

نحوه تخصصی این تله گذاری

نحوه شکار شاهین: ایجاد دام جلو حدود ۱۰ الی ۱۲ متر با کوخت فاصله دارد. در زیر دام دو حلقه که یکی از دسته ی قوری سفالی برای طناب بودوار و دیگری برای گنجشک به زمین کوبیده شده است. در قسمت های چپ و راست دو دام گذاشته شده و زیر هر دام دو حلقه برای کبوتران تعبیه شده است. این دام ها در حدود ۲۰ تا ۲۵ متر با کوخت فاصله دارند و برای اینکه پرندگان شکاری شکارچی را در سروکه ی کوخت نبینند.

در فاصله ی ۷ متری دام ها چاله ی کبوتر است که روی این چاله را با برگ نخل ( پیش ) می پوشانند. کوخت را طوری ایجاد می کنند که بادهای غربی ( باد شمال ) به سمت چپ کوخت بوزد. زیرا پرندگان شکاری رو به طرف باد می نشینند. در قسمت جلو کوخت ( کُدوم ) گذاشته می شود. کُدوم جایی است که بودوار در آن آب می خورد و استراحت می کند. این کدوم متحرک است، برای اینکه باید با مسیر وزش باد جایش عوض شود. وقتی که شکارچی وسایلش را آماده کرد و در کوخت مستقر شد شروع به پرواز دادن پرندگان میشود تا با دیدن آنها پرندگان شکاری به سویشان حمله آورده و شکارچی بتواند آنها را در دام اسیر کند.

اقدامات بعد از شکار

بعد از آماده شدن دام شکارچی طناب بودوار را از حلقه زیر دام جلوی می گذراند و به داخل کوخت میرود این طناب به کَشا ( Kasha ) یا پر پرنده که طعمه ی پرندگان شکاری محسوب میشود وصل است که ۳۰ سانتی متر از پا و گردن بودوار فاصله دارد. این پَر به صورت مثلثی منظم به پاها و گردن بودوار وصل است تا هنگام پرواز بودوار تعادلش حفظ شود و مدت بیشتری در حال پرواز به سر می برد . پرندگان شکاری با دیدن بودوار به سوی او حمله می کنند این پرندگان شکاری هنگام حمله از سرعت بالایی برخوردارند و در یک چشم بر هم زدن خود را به بودوار می رسانند.

نکات حرفه ای این نوع شکار

بیشترین نیرو در پنجه های پای این پرندگان شکاری است و چنانچه دست یا عضوی از بدن شکارچی با پنجه هایش بگیرد به شدت آسیب می بیند و یا ممکن است فلج شود . بحری ( شاهین ) وقتی طعمه را در میان پاهای بودوار ببیند به آن حمله می کند تا طعمه را از او بگیرد. وقتی که طعمه را تصاحب کرد صیاد طناب بودوار را فورا و با سرعت میکشد تا آنها را زیر دام بیاورد. اگر پرنده متوجه شد که طعمه مقداری پَر است از شکار آن منصرف می شود، آن موقع است که شکارچی با چابکی و سرعت یکی از کبوتران سمت چپ یا راست را می کشد و وقتی پرنده شکاری کبوتر را دید، به طرفش حمله کرده و آن را با چنگالش می گیرد و در اولین فرصت سر کبوتر را از بدنش جدا می کند.

در این لحظات که لحظاتی پر از اضطراب و در عین حال امیدواری برای شکارچی است، شکارچی فقط از راه چشوک به این صحنه نگاه می کند و هیچ حرکتی نمی کند حتی طناب کبوتر را هم نمی کشد، چون ممکن است پرنده ی شکاری از طناب بترسد و کبوتر را رها نماید. بعد از لحظاتی پرنده ی شکاری به دقت اطرافش را نگاه می کند و سپس به پاک کردن پرهای کبوتر مشغول می شود. در این وقت هر ضربه ای که پرنده شکاری به کبوتر وارد می کند شکارچی طناب را به طرف دام می کشد تا وقتی که کبوتر کاملا زیر دام قرار بگیرد.

در این لحظه با شکوه شکارچی چوب دام را با طنابی که نزدش است رها میسازد و تور روی پرنده ی شکاری فرود می اید. نکته ی جالب این است که وقتی تور فرود آمد و پرنده متوجه شد به دام افتاده است همان جا زیر تور آرام میخوابد و هیچ حرکتی نمی کند و این نشان از اصالت و ارزش این پرنده است. زیرا میداند هیچ راه فراری وجود ندارد.

لحظات پایانی شکار

نحوه شکار شاهین: شکارچی که در این لحظات سر از پا نمی شناسد. پیروزمندانه و با افتخار از کوخت بیرون می آید و به آرامی و نرمی پرنده را از زیر دام بیرون می آورد تا به پرهایش آسیبی نرسد زیرا جدا شدن هر پر این پرنده مبلغ قابل توجهی از قیمت آن می کاهد. پس پرنده را در لباس مخصوص می گذارد و چشمش را می بندد.

و در پایان…

قیمت این پرنده با توجه به رنگ و اندازه ی آنها مشخص می شود. کاش انسان ها راه های دیگری را برای گذران زندگی و معیشت می گزیدند و از شکار چنین پرندگانی دست بر می داشتند. و اجازه میدادن تا شاهین و عقاب همچنان سرافراز و با شکوه در اوج قله ها لانه می ساختند و هر صبحگاه تمام دشت و صحرا، گله ها و آهو‌ها را زیر پر خویش به نظاره می ایستادند.

نحوه ی شکار هوبره

نحوه شکار شاهین: این پرنده دارای پرهای زرد طلایی و وزن حدود ۳
کیلوگرم می باشد. به علت داشتن گوشت بسیار لذیذ همواره مورد توجه اسنان و حیوانات شکارچی است. به همین دلیل نسل آن رو به انقراض و کاهش نهاده است. مهاجرت این پرنده در مناطق سردسیر به مناطق گرم جنوب با هزاران خطر همراه است. از یک سو صید شدن توسط حیوانات وپرندگان شکارچی و از طرف دیگر به دام افتادن توسط انسان هاست.

شکارچیان با صید این پرنده ی تنبل آن را به کشورهای حاشیه ی خلیج برده و با قیمت گزاف میفروشند. گفته میشود که اعراب عاشق شکار، هوبره را می خرند و آن را در صحرایی رها می کنند تا پرندگان شکاری خود را تربیت کنند یعنی پرندگان شکاری مثل شاهین و بحری با دیدن آنها به طرفشان حمله میکنند و آنها را شکار میکنند، تا دل صاحب خود را شاد نمایند. این هم گونه ای از تفریح و سرگرمی اعراب ثروتمند و متمول به حساب می آید.

مشخصات هوبره

نحوه شکار شاهین: پاهای این پرنده به بلندی ۳۰ سانتی متر و سه پنجه که هر پنجه از سه بند پهن تشکیل شده است. این پای پهن راه رفتن پرنده را روی خاک و صحرای کویری آسان می کنند. خوراک این پرنده ی زیبا مورچه ، علف، میوه و انواع حشرات و هزار پاهاست. کشور ما خصوصا مناطق جنوبی در فصل زمستان و اوایل بهار بهترین مکان برای زیست این پرنده محسوب میشود.

مهاجرت هوبره

در اوایل پاییز که هوا رو به سردی می نهد و شهرهای سردسیر همچون سمنان، کرمان، همدان و شمال استان فارس که زیستگاه این پرنده است برای پرنده ناخوشایند می گردد. پرنده را به مهاجرت به مناطق جنوبی وادار می سازد و در آن هنگام صیادان با شیوه های مختلف مبادرت به شکار این پرنده می پردازند.

روش های شکار این پرنده

یکی از راه های صید این پرنده ساختن و ایجاد لوه ( Laweh ) است.
به این شکل که مسیر حرکت پرنده را با توجه به بوته ها و خارها به ارتفاع ۳۰ سانتی متر و به طول ۴۰ تا ۵۰ متری محصور می کنند و یک راه باریکی در بین بوته ها و خارها برای حرکت پرنده باقی می گذارند هر ۱۰ متری از این را یک تله کار میگذارند که این تله تشکیل شده از یک سیم فنری به طول یک متر تا موقع بلند شدن و جمع کردن بند یک متری و گرفتن پرنده آسان باشد.

نحوه تله گذاری

یک سر سیم در زمین محکم کوبیده میشود و سر دیگر آن یک طناب یک متری باریک به صورت گره دایره شکل به قطر یک سانتیمتر است که این طناب در همین قسمت عبور کرده و هنگام بلند شدن سیم، این طناب زود جمع شده و پای پرنده را می گیرد. در قسمت دیگر حدود ده چوب باریک سی سانتیمتری به صورت چین چین به این سیم با یک دکمه کار گذاشته می شود. وقتی پرنده پای خود را روی چوب ها میگذارد، در اطراف چوب ، طناب که به صورت دایره شکل به سیم وصل است، با پایین رفتن چوب ها دکمه آزاد می شود و آن سیم طناب را جمع می کند و پای پرنده را می گیرد.

نتیجه گیری

این پرنده دائم در حال حرکت است و چون پرنده ای تنبل و تقریبا سنگینی است از بوته های خار و علف عبور نمی کند. به همین خاطر آن قدر دور این خارها و در مسیر رفت و آمد می کند تا عاقبت در تله می افتد.

سخن پایانی

تیم تحقیقاتی برجسته گناوه سایت امیدوار است مطالب را با دقت بالایی به شما عزیزان انتقال داده باشد. ما در این مقاله به برسی نحوه شکار شاهین پرداخته ایم و امیدوایم برای مقاصد منفی استفاده نشود.

همچنین میتوانید از طریق گناوه سایت مقالات دیگری نظیر شیوه های صید ماهی در جنوب کشور و همچنین مقاله پرندگان شکاری جنوب کشور را از طریق مجله گناوه سایت مطالعه نمایید.